Hebtember. Paginagrote advertenties in de krant met elegante graaihandjes. Op de radio ondersteund met een zoet fluisterend hebben – hebben – hebben. Drie dwaze dagen waren niet genoeg voor de Bijenkorf. Een hele máand wilde de winkelketen.
Als welopgevoede tikje intellectuele veertiger heb ik hier uiteraard een maatschappijkritische mening over. Op verantwoorde feestjes zou ik iets melden over materie versus het grote geluk. Over mindfulness, de waarde van een wandeling in de winter en het genot van een goed boek. Als ik nog even door zou gaan, zou ik uitkomen bij de Bijenkorf als symbool van het kapitalisme, Marx en vooruit: hongerende kindertjes in Afrika.
Maar. Ik – hou – van – heb. Zo, dat is er maar uit. Niets is zo fijn als het kopen van veel te dure en oh zo zachtsmeltende bonbons op een regenachtige dag. Niets voelt beter dan een zacht zijden hemdje. Onzichtbaar voor iedereen, aaibaar voor mezelf. En wat te denken van een rode lippenstift van een Frans merk in een glimmende gouden huls. Niet alleen voor mijn eigen lol. Als ik hem al glimlachend draag, wordt die héle bruine kroeg opeens een stuk zonniger. Als ik nog even door zou gaan, beweer ik dat ik voor geluk in Nederland zorg. Dankzij heptember.
En nu voor u de gewetensvraag. Waar kiest ú voor? De verantwoorde kant? Verantwoord, maar ook een tikje zurig? Een beetje als een pak melk dat iets te lang staat? Of gaat u voor lichte luxe? Heptember. You’ll love it.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten